Historia Magii lekcjia 13 - Ludy starożytne część 4

GRECJA Autorzy wielu zaklęć i przedmiotów magicznych, często przechodzących w posiadanie mugoli. Nie szczędzili również różnego rodzaju klątw. Popularna w starożytnej Grecji była hepatoskopia. Platon "nadał osobowość" żywiołom, tzn. odkrył ich potencjał i związki. Zajmował się również astrologią, jako odzwierciedleniem życia ziemskiego. Tu odkryto pierwsze właściwości planet i tworzono horoskopy. "Tetrabiblos" ("cztery księgi") Klaudiusza Ptolemeusza z Aleksandrii było "biblią" astrologii. Ptolemeusz żył ok.85-115 n.e. Grecy humorom ciała przydzielili metale, zioła, części ciała, pojedyncze narządy, rodzaje wydzielin, a potem przypisywali planetom. W Grecji najprawdopodobniej także powstała różdżka. Istaniał róniezrytuał "przyszpilania" wroga. [patrz EGIPT] Starożytni Grecy słynęli również z licznych wyroczni. Jedna z najsłynniejszych znajdowała się w Delfach. Do Grecji magię orientalną przyniósł Ostanes towarzyszący perskiemu królowi Kserksesowi w wyprawie wojennej przeciw Grekom w 480 r.p.n.e. Patronką praktyk magicznych w Grecji była tajemnicza Hekate - bogini zmarłych i upiorów, mistrzyni czarów, opiekunka czarownic. Wierzono że nocą odbywa ona powietrzne jazdy razem z orszakiem demonów, poprzedzona gromadą czarnych psów. Jest wysoka, ma wężowate włosy ma pochodnie w lewej ręce a miecz w prawej. W II w.p.n.e. został opisany pierwszy zabieg magii miłosnej. W Grecji istniało wiele rodzajów czarodziejów np. goeci (goetes), nazwani tak od wycia i dzikich krzyków, jakimi wymawiali swoje zaklęcia. Czarodzieje ci nie byli zbyt lubiani wierzono że to oni rzucali wszystke złe uroki. Czarodzieje ci też za piniądze dostarczali trucizny i talizmany. Starożytni Gracy znali też astrologię. Był to rodzaj magii, którą mieli wynaleźć Chaldejczycy. Nazwa "Chaldejczyk" oznaczała w grecji astrologa, a więc maga odczytującego z gwiazd przyszłe losy ludzi i narodów. Najbardziej znanym astrologiem był Berosus to on założył szkołe astrologi i wróżbiarstwa na wyspie Kos. Ateńczycy bardzo go cenili. ETRUSKOWIE Do żadnego przedsięzięcia publicznego czy prywatnego nie przystępowano bez zasięgnięcia porady u wróżbiarza. Orzekał on o przychylności bogów. wróżono z wnętrzności zwierząt, piorunów i lotu ptaków. Wiedza z poszczególnych dziedzin wróżbiarstwa była zawartokolejno w księgach: libri haruspicini, libri fulgurales i libri rituales. Haruspikowie, czyli wróżbiarze cieszyli się poważaniem w całym Rzymie (bo Etruskowie to przodkowie Rzymian :)). Etruskowie przyswoili hepatoskopię [patrz MEZOPOTAMIA] od Babilończyków, lecz dopiero tutaj powstawały pierwszeszkoły świątynne uczące tego sposobu wróżenia. We włoskim muzeum mugolskim (Piacenza) możemy oglądać naturalnej wielkości model wątroby wykonany z brązu znaleziony w etruskiej szkole. RZYM Rzymianie specjalizowali się w magii praktycznej. Pliniusz opisał wiele leczniczych eliksirów. Wszystkie zasady tworzenia eliksirów, składników, sposobu przygotowania bardzo przypominają czasy dzisiejsze. Mimo tego wszystkiego, Pliniusz zaprzeczał istnieniu magii. Galen był lekarzem, który również skomponował wiele nowych eliksirów. Magia niszczycielska zgodnie z tzw. "prawem dwunastu tablic" - była karana śmiercią już od V w.p.n.e. W 139 r.p.n.e. pretor Cornelius Scipio Hispalus skazał na wygnanie wszystkich astrologów. Niewiele to pomogło. W I w.p.n.e. ludzi ogarnął szał więc astrolodzy, madzy i jasnowidzowie stali się popularni gdyż ludzie wierzyli że po poznaniu przyszłości będą mogli zapobiec nieszczęściom. W Rzymie też pojawiły się pierwsze czarownice np. sybille (jak sądzono oglądał tajemnice losów przyszłych ludzi i świata). Były też inne czarownice np. szpetna Erichto zawsze kojarzyło się ze śmiercią i zniszczeniem. W Rzymie odkryto wilkołaki i strzygi (tzw. wiedźmy w postaci ptaków dawniej wierzono że porywały trupy które potem zjadały w swoich siedzibach). AUGUR - w starożytnym Rzymie kapłan posiadający tajemnice wieszczenia ze znaków pochodzenia naturalnego: przelotu ptaków, zjawisk meteorologicznych itp.

Historia Magii lekcjia 12 - Ludy starożytne część 3

ABORYGENI Ich magia opierała się na wierze w istnienie jednorodnej, potężnej siły wypełniającej cały wszechświat. Energię tą zwali 'mana'. Tworzyli różne magiczne przedmioty, które gromadziły tą energię. W tej kulturze istniało tabu, któego przestrzeganie zabezpieczało przed utratą many. Pojęcie tabu zostało przejęte przez mugoli i często dziś jest błędnie stosowane. Do najważniejszych tabu u aborygenów należały zakazy: kazirodztwa, zabójstwa, zjadania nieczystych potraw, dotykania nieczystych ludzi i przedmiotów. HETYCI Celem obrzędów magicznych u Hetytów było poznawanie rzeczywistości i pozyskanie możliwości jej modyfikowania. Magię stosowano np. w przypadku ciężkiej choroby. Ważną rolę w tego rodzaju magii odgrywała tzw. starucha, czyli doświadczona kobieta. Ważną rolę odgrywały słowa. Hetyci znali zarówno magię białą, jak i czarną, szkodliwą. Znaczną część tekstów magicznych stanowią notatki wróżbiarzy. TYBET Całkowiecie odmienny rodzaj magii. W tej książce nie zostanie poruszony. Tu rozwinął się animizm. Duchy występują na całym świecie, ale tu podzielono je na 3 kategorie: duchy przodków, duchy miajsca i duchy przyrody. Duchy były ściśle związane z magią birmańską. AZTEKOWIE Ten lud z Meksyku wróżył z wnętrzności pelikana [hepatoskopia]. KODI Było to plemię z Mniejszych Wysp Dunda w Indonezji, które rónież wróżyło z wnętrzności kurczaka.TALIA Ludy italskie poddawały się częstym praktykom oczyszczającym. Stworzyli również wiele zaklęć i amuletów. Wróżyli również z lotu ptaków.

Historia Magii lekcjia 11 - Ludy starożytne część 2

PERSOWIE Uważa się, że wysoka magia narodziła się w Persji, a pierwszymi magami byli kapłani Zaratustry, choć nie ma tu pewnych danych. Bywało, że tych kapłanów, mędrców wiązano z przedstawionymi przez św. Mateusza magami, którzy, kierując się jakąś tajemniczą gwiazdą, mieli przybyć ze Wschodu do małego Jezusa. Dziś w dalszym ciągu toczy się debata, kim mogli być ci magowie. Według współczesnej wiedzy o Ewangelii jest to midrasz, czyli pewna opowieść, obrazowo ilustrująca to, co św. Łukasz wyraził w sposób bardziej abstrakcyjny słowami Symeona: Moje oczy ujrzały (...) światło na oświecenie pogan (Łk 2, 30-32). Magowie ci reprezentują więc rozmaitych mędrców, którzy przybyli złożyć pokłon Chrystusowi. Natomiast mag w starożytnej Persji zajmował się równocześnie magią i astrologią. Kapłani ci zajmowali się objaśnianiem słów i prorokowaniem, zaś w czasie ceremonii ofiarniczych śpiewali pieśni o narodzinach bogów. Wiedza oraz umiejętności kleru perskiego określane były mianem 'magii' (mageia) Z Persją kojarzy się na pewno Zoroaster, in. Zaratustra, który jako jeden zpierwszy odkrył historię Rónowagi. Tej historii jednak nie będziemy tu przytaczać, gdyż nie może ona zostać spisana w całości. Jest znana tylko bardzo nielicznym magom. ANGAKOKOWIE - w mitologii eskimoskiej czarownicy posiadający wiedzę tajemną, dzięki której potrafią przebłagać groźne niezbadane moce, a nawet im rozkazywać. Odbywali rytualne podróże na dno morskie i planety w celu zaskarbienia swojej społeczności łask i dobrodziejstw ducha przyrody ŻYDZI BAAL SHEM (Pan Imienia) - w tradycji żydowskiej ten, kto poznał właściwe imię Boga, posiadał wielką tajemnicę: mógł wypowiadać je jako zaklęcie i niczym sam Stwórca, ożywić martwą materię MONGOLIA BEKI - w tradycji mongolskiej astrolog i wróżbita, opiekun kultuCZOJDŻIN - w Mongolii lama - wróżbita, medium ekstatyczne, któremu podczas seansu duchy opiekuńcze przekazują wiedzę oraz informują o mających nastąpić wydarzeniachPOLSKA CHARAKTERNIK - w dawnych wierzeniach polskich czarnoksiężnik posługujący się charakterami, czyli znakami magicznymi, najczęściej w celach złoczynnych MAJOWIE CHILAM - kapłan starożytnych Majów, opiekun kultu CURACA - czarownik puszczańskich plemion w Ameryce Południowej. Gromadzi tradycyjną wiedzę Indian, zajmuje się wieszczeniem, kontroluje tajemne siły przyrody, unicestwia wrogich swojemu ludowi czarowników CYGANIE CZOWALA - w wierzeniach Cyganów węgierskich szamanka - opiekunka kultu, wróżbitka i znachorka PIERWSZE SZKOŁY MAGICZNE Wielkim przełomem w dziejach czarodziejstwa było powstanie pierwszej szkoły, w której nauczano magii. Powstała ona w XXXII w.p.n.e. W starożytnej Grecji, a dokładniej w pobliżu Sparty. Nauczano tam eliksirów, zaklęć i transmutacji. Szkoła ta nosiła nazwę ?wiatowej Szkoły Sztuk Magicznych i przez wiele setek lat była jedyną taką instytucją. Dopiero w VII w.p.n.e. Powstała nowa szkoła - Cielenterre, na terenie obecnej Francji. Niestety istniała tylko przez 52 lata, bo rozpętała się wielka wojna między mugolami a czarodziejami. Zamknięto Do końca starożytno?ci panował pokój między magicznymi i niemagicznymi.

Historia Magii lekcjia 10 - Ludy starożytne część 1

Starożytność Nie można jednoznacznie wskazać miejsca narodzin magii. Być może ludzie odkrywali ją jednocześnie w różnych zakątkach globu? Na tej lekcji zajmiemy się niektórymi ludami starożytnymi, które zasługują na szczególną uwagę.STAROŻYTNY EGIPT Dolina Nilu w 3000 roku p.n.e. była tarliskiem magii. Żadna starożytna cywilizacja nie była tak przepełniona zainteresowaniem zmarłymi i życiem pozagrobowym. Najbardziej wiarygodne źródła podają, że początków magii nalezy poszukiwać w Egipcie, pierwsze zaklęcie, pierwsi magowie... Wszystko to wywodzi się ze starożytnego Egiptu. Z hieroglifów, których Egipcjanie używali jako pisma wynika, że egipska magia i religia były blisko ze sobą związane. Bogowie egipscy, w przeciwieństwie do tych z innych kultur, powierzyli ludzkości wiedzę magiczną. (Dla porównania: wg greckiej mitologii tytan Prometeusz – jego imię oznacza „przewidujący” – musiał oszukać bogów, aby zdobyć dla ludzi ogień, symbol życia i wiedzy!). Wg egipskich wierzeń magia została stworzona w postaci boga Heka tuż po stworzeniu świata. Imię Heka stało się słowem oznaczającym „magię”. Słowo to zostało przejęte przez Greków, którzy nadali mu grecką pisownię i wymowę. Tak powstało słowo mageia, od którego wywodzi się słowo używane obecnie w większości języków europejskich. Thot, najwyższy władcadomu życia i pierwszy wtajemniczony był bogiem lecznictwa – które w starożytnych kulturach było zawsze powiązane z czarodziejstwem – a także astronomii i matematyki. Przedstawiano go często z piórem i twierdzono, że jest autorem tajemniczych ksiąg odsłaniających sekrety alchemii i wiedzy o wszechświecie. Podobno jedna z tych ksiąg została zapieczętowana w złotej szkatule i umieszczona ukrytej świątyni. Ponadto Thot był również opiekunem Boskiego Pisma, jak nazywano hieroglify. Egipcjanie głęboko wierzyli w skuteczność czarów i zaklęć. Czasami wymawiano magiczne formuły nad woskową albo glinianą figurką osoby lub rzeczy, którą chciano zaczarować. Zaklęcia te były zazwyczaj używane do leczenia, ale znane są też mniej godne naśladowania sposoby ich wykorzystywania. Pewien czarodziej, Weba-aner, miał podobno przemienić w sądzie figurkę krokodyla w żywe zwierzę. Groźna bestia zabiła obrońcę królowej-cudzołożnicy, po czym została z powrotem zamieniona w figurkę. Inny kapłan-czarownik „władał wszystkimi królami za pomocą swych magicznych mocy”. Topił makiety swoich statków, powodując w ten sposób zatopienie prawdziwych flot. Egipska magia była jednak bardziej związana z osobistą świętością niż doczesnymi bogactwami. Wg tekstu źródłowego, „ten, kto jest kapłanem żywych... spełnia swoje zadania, nie oczekując w zamian nagrody. Taki nauczyciel żyje prawdziwie pobożnym życiem.” Z Egiptu wywodzi się także skarabeusz, żuk, którego zarówno uczniowie Akademii Magii jak i ich Absolwenci znają bardzo dobrze (gdyż są używane przy produkcji eliksirów). Skarabeusze (w Polsce nazywane poświętnikami) zbierają i toczą kule nawozu, w których składają jaja. W starożytnym Egipcie to toczenie kul uznawane było za symbol ruchu Słońca, które toczy po niebie bóg-skarabeusz Chepri. Później skarabeusze stały się również symbolem nieśmiertelności. Rzeźbione w kształcie skarabeuszy amulety kładziono na sercu mumii, aby przygotować je do drogi w zaświaty. Do dziś skarabeusze są popularnym motywem w jubilerstwie. Wiedza magiczna z upływem czasu zostałą zamknięta za wrotami świątyni. To kapłani znali magię snu, hipnozę, jasnowidzenie, halucynacje, tworzyli amulety. Dlatego było to grupa bardzo szanowano w społeczeństwie egipskim i stojąca prawie na równi z faraonem. W niektórych sprawach król nawet nie mógł decydować bez pomocy kapłana [głównie boga Amona]. Zaklęcie wywołujące śmierć: Na czerwonych naczyniach lub figurkach z wosku przedstawiających jeńców wypisywano wśród innych formuł magicznych życzenie "Niech umrze (imię)". Naczynie rozbijano, a figurki nakłuwano szpilami i wsadzano do trumien. Los wrogabył przesądzony". Egipcjanie znali również zaklęcia zapalające ścianę, podpalające ogień, a także rozwinęli astronomię. To właśnie Egipcjanie odkryli wiele magicznych stworzeń. Niestety, nie wszystkie ocalałydo dziś. Na przykład skarabeusz, któy przez mugoli był często utożsamiany z pospolitym żukiem gnojakiem. AISSUASI - czarodzieje egipscy MEZOPOTAMIA Równolegle do magii egipskiej rozwinęła się także ta z równiny między Tygrysem i Eufratem. W Mezopotamii rozegrała się jedna z wielu bitew dobra ze złem, Ea z Apsu. Ea potężnym zaklęciem ostatecznie unicestwił swojego nieprzyjaciela. To właśnie tam potężny Marduk zniszczył i storzył swoją szatę na nowo zaklęciami, gdyż chciał udowodnić swoją wartość. W Mezopotamii często występowały opętania. Dlatego bardzo rozwiniętą gałęzią magii były zaklęcia egzorcystyczne. Opętanie objawiało się często cielesną chorobą, którą wyleczyc potrafił jedynie szanowany mag-egzorcysta. Co do wróżb... "Gdy aureola otacza księżyc, a Mars znajduje się wewnątrz niej,dojdzie do pomoru bydła - [miasto] Abbaru straci na znaczeniu" - mówi wróżba z babilońskiej tabliczki. Jak więc widać wróżbiarstwo związane było głównie z astrologią. Inną popularną metodą przewidywania przyszłości było odczytywanie przyszłości z organów wewnętrznych. Hepatoskopia to określenie używane dla określenia wróżenia z wyglądu watroby. Dlaczego z wątroby a nie np. z serca? Ponieważ jest to organ wytrzymalszy i bardziej intrygujący niż inne. Oczywiście nie trzeba było wycinać sobie wątroby ;). Wróżyło się zorganu ofiarnego zwierzęcia, zwykle owcy. Hepatoskopia wymagała lat nauki. Specjalistyczne tekstyzostały zapisane pismem klinowym.

Historia Magii lekcjia 9 - Historia Alchemii

Alchemia jest w zasadzie dziedziną magii. Ma jednak bardzo wiele współnego z mugolską chemią, dlatego możemy potraktować ją oddzielnie. Była praktykowana zazwyczaj przez magów, ale zdarzyło się równiez paru mugoli, którzy zajmowali się nią. Była to forma magii bardzo popularna w świecie egejskim. Jej powstanie prawdopodobnie zawdzięczamy Grekom. Słowo "alchemia" pochodzi od greckiego 'keme' ('czarna ziemia' - nazwa Egiptu) lub 'chyma' ('bezładna masa'/'stop'). W starożytnej Grecji zrodziła się koncepcja kamienia filozoficznego, jako substancji potrzebnej do transmutacji metali w złoto za pomoca podstawowych elementów, WODY, OGNIA, ZIEMI I POWIETRZA. Z niektórych źródeł wynika, że alchemia narodzila sie w starożytnym Egipcie, prawdopodobnie w Heliopolis gdzie kapłani egipscy przeprowadzali swoje badania. Pierwszym prawdziwym alchemikiem byl Hermes Trismegistos, identyfikowany z egipskim bogiem magii i mądrości - Thotem. Stworzył on wspaniale dzieło alchemiczne "Tabula Smaragdina" ("Szmaragdowa Tablica"). Opisuje tam cele alchemii, 4 żywioly i kamień filozoficzny. Zosinos z Panolisu jest twórcą największego dzięła alchemicznego, 28 tomowej "Encyklopedii Alchemii". Niestety prawie cale dzielo zniszczono. Rhaisis, arabski alchemik, pierwszy twórca kamienia filozoficznego. Niestety wykorzystywał go tylko do tworzenia złota, przez co miał wielu wrogów, a jego kamień zaginął. Wiliam de Loris i Piotr d'Aponna byli jednymi z pierwszych alchemików w zachodniej Europie. Alfons X Madry, król Kastylijski, to pierwszy i ostatni przypadek alchemika (nie skrywanego) w europejskiej rodzinie królewskiej. Najwspanialsze dzieła alchemiczne powstały w XIV w. a ich autorzy to: Albertus Magnusm, Aquinos i Rajmundus Lullus. W tym czasie również zostal stworzony kolejny Kamień Filozoficzny. Jego twórcami byli Gorge Ripley i Thomas Charoeck. Wiekszość alchemików było prześladowanych przez kosciól katolicki, ale największe tortury przeżyl wybitny alchemik Alexander Seton. To on prawdopodobnie jako pierwszy stworzył eliksir odmładzajacy, lecz zabrał tą tajemnicę do grobu. Chciwi możnowładcy torturowali go aż zmarł, ale on nic im nie powiedział. Najsławniejszym polskim alchemikiem był Michał Sedziwój, który pracował u czeskiego króla Rudolfa II w Pradze. Rozkwit alchemii przypada na okres od XVII do XVIII wieku. Tworzyli wtedy: Jan Baptista von Hebnont, Sigmunt Richter i Heleretius. Ten ostatni prawie odkrył Kamien Filozofów. Nicolas Flamel, jeden z najsławniejszych ówczesnych alchemików odkrył Kamień. George Ripley i Thomas Cheroeck przedstawili jako pierwsi główne składniki potrzebne do jego stworzenia. Są to: Neon (nieaktywny chemicznie, Ne), Azot (N), miedź (Cu), wodór (H), proaktyn (Pa) i farans (Fr). zaskakujace jest to, że mugole nie znali jeszcze wtedy wszystkich podanych wyżej pierwiastków. Mimo to Nicolas Flamel potwierdził skład. Dodał jeszcze olów (Pb) i fluor (F). Pan Flamel poinformowal nas również o tym, że podgrzewanie niektórych składników nawet do temperatury 1083 stopni Celsjusza jest czasami męczące i niebezpieczne (w tym wypadku chodzi o miedź).

Historia Magii lekcjia 8 - Magia a chrześcijanie

Adam i Ewa - dwa mugole, które zostały nabrane przez pierwszego w świecie animaga. Zerwali zakazane jabłko i przez to Bóg wygnał ich z raju. DIEGO DI ABLO (??) pierwszy animag na świecie. Za czasów Adama i Ewy żył w raju pod postacią węża. Pewnego razu po stanowczym zakazie Boga zbliżania się Adama i Ewy do zakazanego drzewa, Di Ablo podstępem zaczął przekonywać Ewę do zjedzenia jabłka. Di Ablo przeszedł do historii jako pierwszy animag w świecie czarodziejów, ale także jako pierwszy czarodziej, który wykiwał pierwszych w świecie mugoli. Niedługo potem spotkał kobietę swego życia Zewerę. MOJŻESZ (biblijny) - według Egipcjan najpotężniejszy mag Egiptu: czarami sprowadził na kraj plagi i wielkie nieszczęścia oraz za sprawą magii zwyciężył faraona i wyprowadził swój naród "z domu niewoli" WRÓŻKA Z Endor (biblijna) - być może przodkini czarownic późniejszego średniowiecza, doby odrodzenia i oświecenia palonych na stosie ku uciesze chrześcijańskich diabłów. Na prośbę króla Saula wywołała ducha Samuela, aby ten wyjawił mu przyszłość. Zagniewany duch spełnił prośbę swego następcy i przepowiedział mu śmierć wnet po przegranej bitwie z Filistynami

Historia Magii lekcjia 7 - Magia prehistoryczna- początki

Prehistoria to początkowy okres dziejów ludzkości do mniej więcej 3300 p.n.e., to znaczy do momentu, w którym przypuszczalnie wynaleziono pismo. Podstawową trudność w badaniu religii prehistorycznych stanowi brak źródeł pisanych. Badacze stają wobec milczących zabytków przeszłości: kości, głazów ułożonych w szczególny sposób, grubo ciosanych figur kamiennych, malowideł naskalnych, narzędzi i innych pozostałości, których funkcję i zastosowanie nie jest łatwo rozszyfrować. Dla przykładu: siekierka może służyć do ścinania grubszych gałęzi, ale może służyć także do rytualnego zabicia zwierzęcia ofiarnego, lub nawet człowieka; znalezione ludzkie szczątki mogły należeć do kogoś, kto zmarł w czasie batalii, ale mogły należeć też do ofiary jakiegoś krwawego rytuału; naczynia mogą pełnić niezliczone funkcje tak w życiu codziennym, jak i w czasie magicznych obrządków lub religijnych świąt. Interpretacja tych obiektów możliwa jest na drodze analogii. Znaleziska zostają umieszczone w kontekście, który mógłby rzucić światło na ich pierwotne znacznie. Wyciągane wnioski mają jednak charakter hipotetyczny i ulegają zmianie w miarę rozwoju naszej wiedzy o najdawniejszej przeszłości. Badania archeologów i innych naukowcoów dowodzą, że początków magii możemy doszukiwać się już w epoce prehistorycznej. Jak powstała różdżka? Może wyglądało to tak: Jaskiniowiec po straszliwej burzy szukał schronienia. Idąc znalazł odłamaną gałąź, która została lekko przypalona od walnięcia pioruna w drzewo. Gałąź upaprał błotem. Zaczął go oglądać z prawej i z lewej i - jak to się spodziewać po osobniku mało rozumnym - dźgnął się (najprawdopodobniej) w oko. Zdenerwowany zaczął wymachiwać "patykiem" i "jakimś dziwnym sposobem" na końcu różdżki zaiskrzył ogień. I tak została wynaleziona nie tylko różdżka, ale także ogień i pierwsze zaklęcie, ale oczywiście jaskiniowiec nie zrozumiał, co właśnie zrobił. Po wielu latach to zaklęcie nabrało normalniejszego kształtu. Historia oczywiście nie może być w stu procentach potwierdzona. W czasach najdawniejszych mają swój początek wszelakie wierzenia religijne. Pozostałości po dawnych ludziach wskazują na stosowanie rytuałów. Wtedy magia wyglądała troszkę inaczej, była integralną częścią życia człowieka. Była powszechnie akceptowana i zdawano sobie sprawę z jej istnienia. Nie trzeba było tego zjawiska ukrywać, tak jak to dzieje się od średniowiecza do teraz. Działo się tak najprawdopodobniej dlatego, że ludzie nie zdawali sobie z potęgi magii i ci, którzy się nią nie posługiwali nie mieli powodu, by się jej bać.